این هدف بسیار ارزشمند و کلیدی است. تلفیق «دینداری» و «عقلانیت» برای قشر دانشجو، نیازمند طراحی برنامههایی هوشمندانه، جذاب و غیرمستقیم است.
دانشجویان در مرحلهای از زندگی هستند که هویتیابی، پرسشگری و استقلال فکری برایشان بسیار مهم است. بنابراین برنامهها باید بیشتر "انگیزاننده" و "تسهیلگر" باشند تا "دستوری" و "آموزش محض".
برای رشد شاخص های دین داری و عقلانیت
طرح اول با عنوان مهمانی فکر و ایمان و طرح دوم با عنوان پویش های یار مهربان و طرح سوم با عنوان کتابخوانی های تعاملی و طرح چهارم با عنوان جنود عقل و جهل پیشنهاد می شود.
چون جامعه ای که به سرعت به سمت سطحی نگری حرکت می کند و در آن توهم دانش و عقلانیت شیوع می یابد، در برخوردهای زندگی و چالش های شغلی و خانوادگی توانایی برخورد پخته ندارد و یکی از بهترین راه ها برای کمک به این جامعه، تقویت عقلانیت و دین داری است.
